severken ölmek

Erhan aylarca görmeden aşık olduğum üç günde ise deli gibi sevdiğim adam, nereli,kim,neci bilmediğim ama aşka dair umudumun olmasını sağlayan adam..Arkadaşlarını bile onun sevdikleri diye sonsuz sevgi beslediğim adam,yokluğunda resimleriyle konuştuğum,yastığıma sinen kokusu yüzünden yastık kılıfını yıkamadığım adam

Aylarca görüştük Erhan'la ,bebeğimizin kürtajında,bazen İstanbul'un yağmurlu caddelerinde bazen İzmir'in güneşli günlerinde,yatakta,kahvaltıda hep birlikteydik.Ameliyat olduğunda ziyaretindeydim, köyüne ziyarete gittiğinde onu bekleyen bir yürektim,internet ve telefonun yetmediği anlarda yanında,yanında olmadığım zamanlar bir zarfın içindeki satırdım.İzmir'di,İstanbul'du derken aylar onunla ama onsuz geçti.Ayrıyken birlikte gibiydik , birlikteyken daha beterdik.

Onun mektuplarını defalarca okuyordum,hayalini kuruyor çıldırıyordum,onu çok seviyordum.

Bir gün onun telefonunda başka bir aşkım yazısını görene kadar bana göre dünya güzeldi,aşk vardı ve güzeldi.Kimdi, neydi falan derken yok öyle birşey, bir arkadaşımdı falan derken daha fazla tartışmadık, ona inanmak istiyordum ve inanmıştım da.Benim için taa İstanbul'lara gelen, her gün arayan,yazan, benim için deliren sevgilimi nasıl da suçlardım,manyak ben,salak ben.